Powered By Blogger

dinsdag 31 januari 2017

Het gaat regenen vanavond en dus krijgen we ijzel.

Vanmiddag hebben we grote hopen sneeuw die op het terrein lagen met de kruiwagen naar de greppel gebracht. Het was even een zwaar klusje maar de moeite waard.
Op internet stond dat het rond 16.45 uur zou gaan ijzelen. We waren net klaar rond 16.00 uur toen er een paar druppels vielen. Het gekke was dat het nog onder nul was.



Rond 18.00 uur begon het serieus te regenen en werd het een schaatsbaan.
Het is nu alleen nog veilig naar buiten te gaan met noppen onder je schoenen.

Ben benieuwd of we internet houden en hoe het er morgenvroeg uitziet.









De oude kat was even naar buiten geweest maar kwam snel terug. Ze wil niet naar binnen komen maar heeft het nieuwe hondenhok in beslag genomen. Dus heel veel warme handdoeken binnen. Iedere avond krijgt ze een kruik, zodat het lekker warm blijft.

Op de video kan je zien hoe slecht het weer is en horen hoe hard het regent.

maandag 30 januari 2017

Deel 2 : 4 landen / 200km/ 6 x grens over

rondrit deel 2

Verder vanaf : Hrastje- Mota


































We rijden het dorp uit en komen na een aantal km aan bij de rivier de Mur.
Daar rijden we over de volgende grens en komen in het 4e land van vandaag binnenrijden.
We rijden de stad Bad Radkersburg binnen een heel mooie stad met een stadsmuur en een leuk centrum.
Wikipedia over de stad

 



Als we de stad binnen rijden dan begint het te sneeuwen. Toch wel een heel mooi gezicht.
We rijden weer richting Slovenië.
We passeren de grens en rijden via de binnenwegen naar Hongarije terug.









 



We besluiten bij Bogojina even te stoppen en de honden nog 1x even te laten rennen. Wij hoeven niet veel te doen de dames houden elkaar wel bezig.
Het is echt leuk om te zien en vooral te horen.
Ze maken geluiden of ze elkaar aan het vermoorden zijn.
Het lijken net een paar kinderen die genieten van de sneeuw.







 We rijden even verder en denken even dat we in Zuid Kroatië aangekomen zijn.
O nee het verschilt toch 1 letter. Het onderste is het Hongaarse woord.
Dus we naderen de grens weer.
Op het pleintje zit een rode kat uitgebreid naar ons te kijken.


Vanaf hier rijden we terug naar onze woonplaats Egeraracsa.
Onderweg stoppen we nog even snel in Pölöskei om wat verse Limonade te kopen.
Rond 17.30 uur zijn we weer terug in het dorp.

Vandaag een reisje door 4 landen/ 6x grens over en 200km 

rondrit op de kaart

Start van de Rit is in Egeraracsa

We rijden het dorp uit richting Dióskál om daar de weg richting Lenti op te gaan. Het is echt behoorlijk koud. Bij vertrek hebben we nog even gekeken. Het is ruim 7 graden onder nul.
We hebben 2 honden bij ons dus we moeten ook af en toe stoppen om lekker te wandelen met ze.

Langs de weg uit Dióskál naar Pacsa zien we al het eerste wild en een grote roofvogel. Door het aanhoudende winterweer hebben ze honger en gaan ze ook overdag op zoek.




Net voor Lenti stoppen we en maken een wandeling met de honden het is echt ijskoud. Maar daar kan je je op kleden dus laag over laag en je blijft heerlijk warm.
Behalve dan mijn handen omdat ik wat foto's ga maken van dit mooie ijslandschap. De bomen en planten zijn voorzien van een mooie dikke laag rijp.


We zijn gestopt bij een besneeuwde zijweg. Daar kunnen we redelijk veilig lopen. Wij proberen onze voeten schoon te houden maar de honden vinden het heerlijk een sneeuwbad te nemen.
Zij liever dan wij.
Laat ons maar even genieten van het mooie uitzicht en de rijp.











Na een kwartier te hebben gelopen zijn we terug bij onze auto en vervolgen we onze weg.







We rijden door Lenti (een kleinere stad) heen en bereiken dan al snel de grens met Slovenië. Bij deze grens hebben we geen controle en kunnen we snel doorrijden.

We rijden door naar Lendava. Het valt ons meteen op dat alle borden hier in 2 talen zijn.
Tot 1918 was Hongarije veel groter. Daarna zijn er grote stukken verdeeld over omliggende landen.
De bewoners zijn naast de nieuwe taal ook gewoon Hongaar gebleven.
Dat zien we ook aan een aantal winkels waar we langs rijden. In meerdere plaatsen komen we een Hongaarse supermarkt tegen.




















We merken aan de vele kapelletjes wel dat de mensen hier behoorlijk katholiek zijn. Ja en we zijn voor dit kapelletje een klein beetje toeristisch gereden. Dus even terug naar de juiste route om de Kroatische grens te passeren.


We steken de rivier de Mura over en komen zo in het kleine stadje Mursko Središće we rijden door het kleine centrum heen want we willen meteen na de grens de weg gaan volgen die weer naar de grens met Slovenië lijdt.
Het is het meest noordelijk gelegen stadje van Kroatië.
De taal lijkt heel veel op die van Slovenië en dat is natuurlijk niet raar, want heel veel jaar was het 1 land. Onder de leider Tito waren Slovenië en Kroatië gelegen in Joegoslavië.
Waarbij Slovenië het enige deel is dat zonder oorlog Joegoslavië verlaten heeft om op eigen benen te staan.





We  rijden Slovenië weer binnen en komen eerst een dorpsnaam tegen waar we natuurlijk al gauw safari van maken. Het dorpje heet Šafarsko. Als we een bocht in de weg krijgen zien we ineens deze kerk voor ons verschijnen. Het is een hele grote kerk zo maar in zo'n klein dorpje met een heel indrukwekkende naam :

Župnijska cerkev sv. Janeza Nepomuka


We rijden weer verder tot we besluiten even een zijweg in te rijden in het plaatsje Hrastje- Mota daar zien we al snel een hele grote groep herten in het weiland staan.
Echt een mooi gezicht. Het is een grote groep. Er zal beslist wat te eten zijn.
We rijden iets verder omdat er een bos te zien is. Daar kunnen de honden even lekker rennen.
En wij onze benen strekken.


 














De weg die door dit stukje bos gaat is heel goed te doen. Zelfs met dit weer. Je komt hier wel meer van dit soort onverharde wegen tegen.
We lopen een eindje en de honden lopen de 1 km ongeveer 5x ze rennen en vliegen en vallen over elkaar heen.











zondag 29 januari 2017

Toch nog even naar buiten geweest. Frisse lucht

 
Even naar boven de heuvel achter mijn huis opgelopen. Je hebt er een heel mooi uitzicht over het hele dorp.
Je kan zien dat het er op lijkt dat het gaat sneeuwen. Toch bleef het bij een paar vlokjes.
Normaal kan je vanaf hier (staande onder de kersenboom) de Poganyvár zien op de heuvel voor ons. Nu kan je de heuvel niet eens zien. 

In Nederland zouden we zeggen dat het nevelig of mistig is.
Hier in Hongarije heeft het voor ons Nederlanders een heel mooie naam Köd idő = spreek uit kut ideu. Klinkt toch wel heel vreemd in onze oren.








Gauw weer terug naar beneden het is echt koud. Nog even een blik door de straat voor het huis. Als er hier in de week 1 auto per uur door rijdt is het al veel.
Weekenden zijn wel drukker.


Brrr koud

Het is vandaag geen pretje om naar buiten te gaan. Geen zonnetje te zien. Het lijkt er de hele dag al op dat het gaat sneeuwen.

Het is de hele dag nog niet boven de -6 graden uitgekomen. De honden vinden het heerlijk buiten en rennen lekker door de tuin. Vaak vergezelt door de kleine kat.
Zelf hebben we niet veel zin naar buiten te gaan. Binnen met de houtkachel aan is het veel aangenamer. (ja heb ook cv, maar dit is lekkerder)








Ik kreeg van de week van een vriendin een recept voor melkbroodjes. Dat moest ik dan maar is uitproberen. Het resultaat zijn heerlijke broodjes.
Heb het recept iets aangepast omdat wij hier werken met verse gist. Dus de 7 gram droge gist uit het recept werd 21 gram verse gist. (altijd x3)

Smaakstof die er in stond had ik niet dus die heb ik vervangen door een halve eetlepel vanille en een halve eetlepel amandelaroma.

Toen ze uit de oven kwamen ze even laten afkoelen en er toen 1 geproefd. Ze zijn echt goed gelukt.
Ik werk hier gewoon met mijn handen. Broodbakmachines of zo heb ik niet.

Dus de koude zondag goed besteed.

zaterdag 28 januari 2017

 Wandeling met de honden in het besneeuwde Dióskál

 Het dorpje ligt op 2 kilometer afstand van Egeraracsa.

Geschiedenis van het dorpje :

Het vermoeden bestaat dat het dorp in een ver verleden een Turkse buitenpost is geweest.
Daarvan is de kleine "burght"overgebleven. Boven op de berg die boven het dorpje uitsteekt.
Hiervan zijn twee legendes overgebleven.

Dochter van de Pasja

De laatste pasja die hier woonde heette Pili Basa. Hij had een dochter en die werd verliefd op Thomas. Een inwoner van het dorpje. Haar vader gaf natuurlijk geen toestemming dat ze zouden trouwen. Thomas was hiervan zo van slag dat hij besloot zichzelf van het leven te beroven.
Volgens de legende zou hij bij iedere volle maan nog op zoek zijn naar zijn meisje op de "Poganyvár".

 




 


Het goud van de Pasja

De turkse overheersing van Hongarije liep ten einde en de pasja moest net als zovelen vluchten. Hij liet alles achter. Naast het huis met alle meubels zou volgens de overlevering ook goud zijn achtergebleven. In een holte onder de "burght" verborg hij het goud. Dit goud zou er vandaag de dag nog moeten liggen. Dus als je goed zoekt vind je misschien het goud.


De pasja zou heel dik geweest zijn, volgens het Hongaarse rijmpje was zijn buik zo dik dat er wel 50 eenden inpasten.
Pila basa, nagy a hasa, beleférne 50 kacsa.

Tegenwoordig is het dorp een zee van rust. Er is niet veel te doen als je echt activiteiten zoekt. Wel is de natuur om het dorp heel mooi. Het heeft heel veel wijngaarden.
 
 

Wandeling :

We beginnen onze wandeling net buiten het dorp. Het is daar meestal rustig zodat de honden lekker kunnen rennen en vliegen zonder riem.
Het is op het moment dat we gaan wandelen ongeveer half drie in de middag en het is de hele dag al ongeveer -5 graden celcius.
Omdat er nauwelijks wind is het heerlijk wandelen.
 
De bomen en de planten hebben een mooie laag rijp. Het is echt een
heel mooi gezicht. Het enige geluid wat we horen is van een stel raven die met elkaar aan het bakkelijen zijn.
Voor de rest is het heerlijk stil.
We lopen verder over het weggetje en komen al snel de eerste kleine wijnhuizen tegen. 
De meeste zijn in de winter verlaten maar toch zien we dat er bij 1 rook uit de schoorsteen komt.
Het is natuurlijk ook verschrikkelijk mooi om zo weekend te vieren in deze mooie omgeving.




Een stukje verderop komen we deze strobalen onder de sneeuw tegen. Ze zijn in een soort gaas gewikkeld en zijn echt heel kenmerkend.
In de zomer en vooral in de herfst zie je ze overal in de omgeving liggen.












Ik kan het niet laten om even op zo'n baal te klimmen om een foto te maken. Ook mijn hond probeert omhoog te klimmen. Met een beetje hulp zit ze klaar voor de foto.

Fleki zoals ze heet (verbastering van Flekkie de dierenarts schreef het op zijn manier ) 
Had het helemaal naar haar zin.
Ze bleef rustig zitten voor de foto en wilde daarna er niet echt af.
Heb haar er maar afgetild, waarna zij nog een poging deed er terug op te komen.




Het was tijd om terug te gaan. De honden hadden nog niet veel zin. Ze doken iedere keer weer de sneeuw in.








Op de terugweg de wijnhuisjes maar is op de foto gezet. Het is echt een mooi gezicht. Nu maar ook in de andere jaargetijden is het heel leuk deze kleine ( vaak heel oude) gekleurde huisjes in het heuvellandschap te zien.
Veel van de huisjes zijn net als de oude woningen gemaakt van leem. 
Zo zijn we weer terug aan het begin van onze wandeling.